Gmina Dubiecko rozciąga się pośród malowniczych wzgórz Pogórza Dynowskiego i Przemyskiego. Zajmuje powierzchnię 154 km² a zamieszkuje ją ponad 9900 mieszkańców w 17 miejscowościach: Dubiecko, Przedmieście Dubieckie, Nienadowa, Hucisko Nienadowskie, Bachórzec, Drohobyczka, Kosztowa, Winne-Podbukowina, Słonne, Wybrzeże, Śliwnica, Sielnica, Łączki, Iskań, Tarnawka, Piątkowa, Załazek.

Dubiecko to jedna z najstarszych miejscowości regionu, o czym świadczy wczesnośredniowieczne grodzisko (IX-XI w.). Było siedzibą znanych rodów galicyjskich: Kmitów, Stadnickich, Krasickich i Konarskich. Tu urodził się książę poetów Ignacy Krasicki, tutaj też w 1551 r. przyszedł na świat postrach ziemi przemyskiej, osławiony zabijaka Stanisław Stadnicki, zwany Diabłem Łańcuckim. W sąsiedniej Nienadowej mieszkał i tworzył u swoich dziadków słynny polski komediopisarz Aleksander Fredro.

Gmina ma charakter typowo rolniczy, większa cześć mieszkańców zajmuje się rolnictwem lub zamieszkuje w gospodarstwach rolnych. Dzięki niepowtarzalnym walorom przyrodniczym i krajobrazowym swój rozwój upatruje w turystyce i agroturystyce. W miejscowościach położonych przy rzece San – w Wybrzeżu, Słonnem oraz w Łączkach znajdują się ośrodki turystyczno-wypoczynkowe, miejsca do biwakowania i kąpieli. Powstają również gospodarstwa agroturystyczne dające rolnikom dodatkowe źródło dochodu.

Na turystów czekają czyste tereny leśne, pełne grzybów i zwierzyny. Łatwo tu można spotkać dziki, jelenie, barwne dzięcioły, lisy, sarny...

San i jego dopływy to raj dla wędkarzy. Miłośnicy wędkowania mogą złowić: brzanę, lipienia, klenia, pstrąga, leszcza, okonia, szczupaka, lina, sandacza, suma i inne. Nad brzegami rzek brodzą czaple i czarne bociany, a na polach zobaczyć można kolorowe, okazałe kuropatwy i królewskie bażanty.

Wolny czas można więc spędzić na wycieczkach pieszych, rowerowych, spływach kajakowych, wędkowaniu czy też spacerach konnych, które umożliwia działający na Wybrzeżu Jeździecki Klub Sportowy „DRAGON”.

Przez gminę przebiegają: trasa rowerowa „Doliną Sanu”, Szlak Architektury Drewnianej: trasa II sanocko-dynowska (cerkiew w Piątkowej), Szlak Kulinarny Podkarpackie Smaki, Szlak Podkarpackiego Jadła i Wina (Restauracja Zamkowa w Dubiecku), szlak wodny „Błękitny San”, lokalna trasa turystyczna „Trzy ścieżki tożsamości – środowisko, historia, kultura”.

Na terenie gminy działają Kluby Sportowe „Pogórze” w Dubiecku oraz „Fala” w Bachórcu a przy szkołach uczniowskie kluby sportowe rozwijające umiejętności dzieci i młodzieży w dyscyplinach: piłka siatkowa, tenis stołowy, badminton, piłka nożna, ju jitsu. Gminne Centrum Sportu i Rekreacji dysponuje 2 boiskami Orlik w Nienadowej i na Wybrzeżu oraz stadionem  Sportowym w Dubiecku.

Położona w obrębie Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego oraz Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu gmina, stwarza doskonałe możliwości uprawiania różnorodnych form turystyki kwalifikowanej.

Jedną z największych atrakcji przyrodniczych Ziemi Dubieckiej jest rezerwat torfowiskowy „Broduszurki” utworzony w 1995 r. i zajmujący powierzchnię 25,91 ha. Występująca tu flora jest bogata i różnorodna. Zawiera elementy bagienne leśne, łąkowe i pastwiskowe. Na szczególną uwagę zasługują zespoły boru bagiennego o dużej wilgotności, beztlenowości i kwaśnym odczynie oraz stanowiska torfowisk wysokich i przejściowych. Bogata przyroda oraz duża ilość ekosystemów sprzyja występowaniu licznych gatunków zwierząt, kilkudziesięciu gatunków ptaków oraz wielu przedstawicielom płazów i gadów. Na szczególną uwagę zasługuje owadożerna rosiczka okrągłolistna oraz pływacz zwyczajny – drapieżne rośliny chronione. Na wytyczonej w rezerwacie ścieżce dydaktyczno-przyrodniczej „Winne-Podbukowina” ustawiono 5 tablic informacyjno-poglądowych i przystankowych, opisujących jej przebieg oraz występujące osobliwości przyrodnicze. Ścieżkę wyposażono w stoły i ławy, umożliwiające turystom wypoczynek.

Kolejną atrakcją jest powstały 2012 r. rezerwat przyrody nieożywionej „Kozigarb”. Jego powierzchnia wynosi 33,3 ha i leży w obrębie Bachórca i Słonnego. Rezerwat ten obejmuje jeden z cenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów Pogórza. Występuje tutaj rzadkie na tym terenie zbiorowisko kwaśnej buczyny górskiej oraz subkontynentalny grąd w odmianie małopolskiej. Głównym przedmiotem ochrony jest góra meandrowa z bogatą mikrorzeźbą terenu, na którą składa się fragment stromego stoku z dolinkami erozyjnymi niewielkich cieków wodnych i wychodniami fliszu karpackiego Do najciekawszych taksonów znajdujących się w rezerwacie należą: naparstnica zwyczajna, lilia złotogłów, śnieżyczka przebiśnieg. Cennym elementem istniejącego tu ekosystemu leśnego są ponad 100-letnie drzewostany bukowe oraz „skarłowaciały” drzewostan bukowy z domieszką sosny. W położonym w bezpośrednim sąsiedztwie Sanu rezerwacie występują min. następujące gatunki fauny: kumak górski, rzekotka drzewna, dzięcioł zielonosiwy, muchołówka białoszyja i mała. Najcenniejszym jest gniazdujący tutaj puszczyk uralski – duża sowa, której głównym rejonem występowania jest obszar Podkarpacia. Szczególnie interesującym miejscem na obrzeżach rezerwatu jest aleja dębowa, wzdłuż której znajduje się 31 drzew ( 28 dębów i 3 buki) w wieku około 150 lat.

Ziemia Dubiecka zachwyca innych nie tylko przyrodą, ale również wyjątkową kulturą i tradycją. Staraniem istniejącego od 2003 r. Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Dubieckiej wyremontowano budynek cerkwi greckokatolickiej, który z poszanowaniem jego sakralnego charakteru funkcjonuje obecnie jako Kresowy Dom Sztuki. Służy jako miejsce spotkań, wydarzeń kulturalnych, wystaw oraz koncertów. Ogromną ciekawostką jest mieszczące się w domu Pana Roberta Szybiaka – Prywatne Muzeum Skamieniałości i Minerałów. W kolekcji znajdują się skamieniałości fliszu karpackiego, kości ssaków plejstoceńskich, małże, ślimaki, amonity, a także minerały takie jak kryształy górskie, agaty, ametysty i wiele innych. Rąbka historii uchyli nam również działająca w Śliwnicy Izba Regionalna.

Ludowe tradycje muzyczne kultywuje Zespół Pieśni i Tańca „Sanowiacy” z Przedmieścia Dubieckiego a wśród organizowanych na terenie gminy imprez należy wyróżnić: Dni Dubiecka, Przegląd Kapel Ludowych i Zespołów Śpiewaczych, dożynki gminne oraz inne imprezy i konkursy lokalne, których obywa się około 20 w ciągu roku

Wędrując po gminie spotkamy obiekty lub miejsca, które warto odwiedzić. Swój niepowtarzalny urok posiadają przepiękne kapliczki, stare domostwa oraz obiekty dziedzictwa kulturowego będące świadectwem historii tych ziem. Na szczególną uwagę zasługują:

Dubiecko

 - zespół pałacowo-parkowy, na który składają się: XVI-wieczny zamek zbudowany przez Stanisława Mateusza Stadnickiego, a stanowiący później własność rodziny Krasickich. Po licznych przebudowach zamek stracił swój charakter obronny i stał się skąpaną w zieleni rezydencją. Wokół pałacu rozciąga się park z przełomu XVIII i XIX w. założony przez Różę z Charczewskich - żonę Antoniego Krasickiego. Częściowo zachowały się wały obronne oraz kamienny most nad fosą. Obecnie pałac jest własnością prywatną, funkcjonuje w nim hotel i restauracja „Zamek Dubiecko”,

- kaplice grobowe rodzin: Mycielskich i Dembińskich, Konarskich i Krasickich oraz Krasickich i Weyssenwolfów na dubieckim cmentarzu.

- murowana cerkiew greckokatolicka pw. Podwyższenia Krzyż Świętego z 1927 r., w której obecnie znajduje się Kresowy Dom Sztuki.

Nienadowa

- murowany dwór Dembińskich z XIX w. Przy dworze zachowały się dwie oficyny, dwie kordegardy oraz zabudowania gospodarcze. W niedużej odległości od dworu znajdują się młyn oraz gorzelnia.

Piątkowa

- drewniana cerkiew grekokatolicka pw. św. Dymitra z 1732 r. Świątynia o konstrukcji zrębowej, trójdzielna, której każdą cześć nakrywa ośmiopolowa kopuła. Cerkiew obwiedziona jest szerokim daszkiem okapowym wspartym na murowanych słupach. Obiekt nie jest obecnie użytkowany.

Bachórzec

- zespół parkowo-pałacowy, na który składają się murowany pałacyk z 1808 r., należący do dóbr Krasickich oraz park założony na wzór włoski, obecnie własność prywatna.

- barokowy kościół modrzewiowy pw. św. Katarzyny, który wybudowany został w latach 1760–63 przez Antoniego Krasickiego, dzięki staraniom plebana Jana Rymarskiego. Jest to trójnawowa świątynia w stylu baroku karpackiego. Dzięki staraniom władz gminy kościół został gruntownie wyremontowany.

Wybrzeże

- XIX-wieczny zespół dworski z zabudowaniami gospodarczymi i parkiem. Obecnie znajduje się tutaj Ośrodek Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży „Nadzieja”.

- średniowieczne grodzisko datowane na X-XIII w. utytułowane na prawym brzegu Sanu.

Powrót do strony głównej...