Rezerwat przyrody jest obszarem obejmującym zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy, określone gatunki roślin i zwierząt, elementy przyrody nieożywionej, mające istotną wartość ze względów naukowych, przyrodniczych, kulturowych bądź krajobrazowych.
Rezerwat przyrody „Broduszurki”
Numer wg rejestru wojewódzkiego – 47,
Powierzchnia wg aktu powołującego – 25,91 ha,
Dokument powołujący M.P. 1996 r, nr 2, poz. 22.
Rodzaj rezerwatu – torfowiskowy,
Przedmiot ochrony (wg aktu powołującego) – dobrze wykształcone zbiorowiska torfowiskowe.
Rezerwat przyrody „Broduszurki” położony pomiędzy miejscowościami Winne-Podbukowina i Bachórzec powstał w 1995 roku. Zajmuje powierzchnię 25,91 ha i jest rezerwatem torfowiskowym o bardzo cennych walorach przyrodniczo-krajobrazowych. Na terenie rezerwatu znajdują się zespoły boru bagiennego, torfowiska wysokiego i przejściowego z bardzo rzadką roślinnością. Występuje tutaj 10 zbiorowisk nieleśnych i 3 zbiorowiska leśne. To jest jedyne miejsce występowania torfowisk wysokich i przejściowych w tym rejonie. Torfowisko wysokie przejściowe i wysokie w zakolu Sanu pochodzi z okresu borealnego. Miąższość torfu sięga 7 metrów, a pod torfem zalega gytia ilasta o grubości kilku centymetrów. Dobrze wykształcone zbiorowiska, duża liczba gatunków chronionych a wśród nich nawet znajdujące się na czerwonych listach gatunków zagrożonych oraz przyległe do torfowiska łąki to cechy charakterystyczne tego rezerwatu. Dodatkowym elementem ubogacającym walory przyrodniczo-krajobrazowe tego terenu jest obecność licznych potorfi (dołów powstających po wydobyciu torfu wypełnionych wodą), na których można obserwować proces tworzenia się pła – pływającego kożucha roślin wodnych, na których stopniowo nasuwa się na lustro wody. Na terenie rezerwatu występuje zbiorowisko boru bagiennego o specyficznych warunkach siedliskowych tj. dużej wilgotności, beztlenowości i kwaśnym odczynie z charakterystycznymi roślinami takimi jak: sosna zwyczajna, brzoza brodawkowata, topola osika, kruszyna pospolita, bagno zwyczajne, borówka bagienna, żurawina błotna, liczne mchy i torfowce. Niezwykle interesującymi roślinami występującymi w rezerwacie są rosiczka okrągłolistna i pływacz zwyczajny (rośliny mięsożerne). Występują tu także inne rzadkie okazy flory objęte ochroną, tj. narecznica grzebieniasta, gwiazdnica bagienna, groszek błotny, wełnianka wąskolistna, wełniana pochwowata, bobrek trójlistkowy, liczne turzyce, widłaki, skrzyp bagienny, storczyk szerokolistny, tojeść bukietowa i wiele innych. Fauna reprezentowana jest m. in. prze liczne gatunki owadów, a przede wszystkim związanych ze środowiskiem wodnym ponad 30 gatunków ważek, w tym objęte ochroną gatunkową: iglica mała, zalotka biało czelna, zalotka większa. Występują tutaj interesujące i rzadkie gatunki motyli, chrząszczy i innych bezkręgowców. Bogato reprezentowana jest gromada gadów. Występują tutaj jaszczurka zwinka, jaszczurka żyworodna, padalec, zaskroniec, żmija zygzakowata. Torfianki wypełnione wodą sprzyjają rozwojowi płazów takich jak: ropucha szara, żaba wodna i żaba moczarowa. W gęstych zaroślach swoje potomstwo wyprowadza: bażant, kuropatwa, strumieniówka, pokrzewka pierwiosnek, piecuszek, wilga i dziwonia, a wśród szuwarów gniazda swoje buduje kokoszka wodna, kaczka krzyżówka, cyranka i cyraneczka. Z ssaków możemy zobaczyć lisa, wydrę, kunę leśną i sarnę. W rezerwacie urządzona jest ścieżka dydaktyczno-przyrodnicza „Winne-Podbukowina”, o której więcej w zakładce ścieżki przyrodniczo-dydaktyczne.
Rezerwat przyrody „Brzoza Czarna” w Reczpolu.
Numer wg rejestru wojewódzkiego – 19,
Powierzchnia wg aktu powołującego – 2,66 ha,
Dokument powołujący M.P. 1970 r, nr 25, poz. 211,
Rodzaj rezerwatu – florystyczny,
Przedmiot ochrony (wg aktu powołującego) – stanowisko brzozy czarnej.
Rezerwat przyrody "Brzoza Czarna” położony jest w miejscowości Reczpol w gminie Krzywcza przy trasie Przemyśl – Dynów. Jest to rezerwat florystyczny o pow. 2,60 ha. Gatunkiem panującym jest brzoza brodawkowata, obok jesionu dębu, jaworu, olszy szarej i topoli osiki. Występowanie brzozy czarnej, głównej osobliwosci rezerwatu, zarejestrowano w 1962 r. Należy ona do gatunków drzewiastych o małej liczbie stanowisk. Występuje rzadko w południowej i zachodniej Polsce, na obszarze objętym linią Śląsk - Nowy Tomyśl - Puszcza Kampinoska - Przemyśl - Nowy Targ. Jest to drzewo dorastające do 25 m wysokości i 70 cm pierśnicy. Dolna część pokryta jest matową korowiną o barwie ciemnostalowej, górna zaś posiada korę błyszczącą lub matową - ciemnobrązową, szarobrunatną lub ciemnowiśniową. Liście od góry są intensywnie ciemnozielone, a od spodu nieco jaśniejsze, co pozwala odróżnić brzozę czarną od innych gatunków tego rodzaju, na znaczną odległość.
W podszycie panuje grab a w runie zawilec gajowy i miodunka ćma.
Faunę reprezentują przedstawiciele gromady
ssaków: nietoperze, lis, zając, sarna, dzik;
ptaków: jastrząb gołębiarz, kukułka, szczygieł, zięba;
gadów: jaszczurka, żmija zygzakowata.
Rezerwat przyrody „Kozigarb”
Numer wg rejestru wojewódzkiego: 96
Powierzchnia wg aktu powołującego: 33,30 ha
Dokument powołujący: Dz. Woj. Podkarpackiego, poz. 2440
Rodzaj rezerwatu: przyrody nieożywionej
Przedmiot
ochrony (wg aktu powołującego): zachowanie o ochrona góry meandrowej z
bogatą mikrorzeźbą terenu wraz porastającym ją drzewostanem.
„Kozigarb” został uznany za rezerwat przyrody w 2012 r. Jego
powierzchnia wynosi 33,3 ha. Położony jest na gruntach Skarbu Państwa,
zarządzanych przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe,
Nadleśnictwo Kańczuga, obręb Pruchnik, w granicach wydzieleń leśnych 252
a, b, c, f, g, j, k.
Pod względem administracyjnym rezerwat przyrody znajduje się na działkach ewidencyjnych
nr 2110, obręb Bachórzec, 575 i 529 obręb Słonne, gmina Dubiecko, województwo podkarpackie.
Rezerwat
ten obejmuje jeden z cenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów
Pogórza. W granicach obiektu występuje rzadkie na tym terenie
zbiorowisko kwaśnej buczyny górskiej Luzulo luziloidis-Fagetum oraz
subkontynentalny grąd Tilio cordatae- Carpinetum betuli w odmianie
małopolskiej. W obrębie rezerwatu spotkać można licznych
przedstawicieli flory górskiej i wiele gatunków, podlegających ochronie gatunkowej, a także
rzadkich. Do ciekawszych taksonów należą: naparstnica zwyczajna, lilia złoto głów, śnieżyczka przebiśnieg.
Cennym
elementem istniejącego tu ekosystemu leśnego są ponad 100-letnie
drzewostany bukowe oraz „skarłowaciały” drzewostan bukowy z domieszką
sosny, występujący w zbiorowisku kwaśnej buczyny górskiej. Należy także
wspomnieć o ponad140-letniej alei, będącej nie tylko ciekawym elementem w
fizjonomii drzewostanów, ale stanowiącej także pewną wartość
historyczno-kulturową rezerwatu. Położony w bezpośrednim sąsiedztwie
Sanu kompleks leśny, w skład którego wchodzi omawiany obiekt stwarza
dobre warunki do bytowania wielu gatunków fauny. Są to: kumak górski,
rzekotka drzewna, dzięcioł zielonosiwy, muchołówka białoszyja i mała.
Specyficzne ukształtowanie góry meandrowej z głębokimi, wciosowymi dolinami potoków
oraz
schodzącymi do Sanu wąskimi grzbietami o stromych stokach, gdzie
spotkać można odsłonięcia fliszu karpackiego stanowi także niewątpliwy
walor rezerwatu.
Opracowano na podstawie; Przewodnika po trasie turystycznej Ziemi Dubieckiej - Trzy ścieżki tożsamości wydanego przez TPZD w 2007 roku, folderu Gmina Dubiecko - walory przyrodnicze i turystyczne, wydanego przez UG w Dubiecku w 2007 roku, strony internetowej ZPK w Przemyślu - href="http://www.zpkprzemysl.pl">www.zpkprzemysl.pl, http://bip.rzeszow.rdos.gov.pl/rejestry-form-ochrony-przyrody-w-woj-podkarpackim
Fotografie prezentowane na stronie stanowią własność autorów i są chronione prawem autorskim. Kopiowanie, przetwarzanie, publikowanie oraz wykorzystanie niniejszych fotografii bez wiedzy i zgody autora jest zabronione.
